Szkoła historyczna była nowatorskim kierunkiem w myśli ekonomicznej. U podstaw jej powstania leżało wiele przyczyn, które szczególnie silnie przejawiały się w Niemczech. Państwo to uznaje się zatem za kolebkę historyzmu. Nurt ten zawierał w dużym stopniu cechy umysłowości i kultury niemieckiej i w początkowej fazie rozwijał się tylko w tym państwie. W późniejszym okresie myśl ta swoim zasięgiem objęła również inne państwa1. Zacofanie gospodarcze Niemiec, utrzymanie stosunków feudalnych i zupełnie inna sytuacja polityczna uniemożliwiła rozwój gospodarczy poprzez zastosowanie liberalizacji gospodarki, dlatego też szkoła historyczna swoimi zasadami wzrost taki zapewnić.
Za jednego z ojców historyzmu w Niemczech uznaje się J.Fichte, przedstawiciela niemieckiej filozofii, który proponuje reglamentację cenową gospodarki, wyrażającą się nakładaniem limitów produkcyjnych na poszczególne cechy rzemieślnicze. Szczególną uwagę poświęcał on stanowemu podziałowi społeczeństwa oraz stosunkom, jakie powinny panować między poszczególnymi grupami społecznymi. J.Fichte wyróżnia następujące grupy społeczne:
- Osoby zatrudnione w przemyśle wydobywczym (producenci),
- Osoby zatrudnione w przemyśle przetwórczym (rzemieślnicy),
- Osoby trudniące się wymianą handlową (kupcy),
Stosunki pomiędzy wyżej wymienionymi stanami społecznymi powinny być ściśle określone przez państwo, podobnie jak ceny dóbr stanowiących przedmiot wymiany. Poglądy J.Fichtego wyraźnie nawiązują do merkantylizmu i założeń państwa opiekuńczego. Regulacja cen oraz stosunków między poszczególnymi klasami społecznymi przez organy rządzące zapewniają państwu regulację całości życia gospodarczego. Aby skutecznie wpływać na rozwój gospodarczy, rząd niemiecki powinien szczególności kontrolować zakres wytwarzania oraz sferę wymiany.
Wyszukiwarka firm i instytucji - tylko KatalogPrzedsiebiorstw.pl
